sanırım ilk olarak eddie vedder'ın society şarkısında denk geldiğim (dolayısıyla her seferinde bana şarkıyı anımsatır, mırıldanmaya başladım bile) minimalizmin düsturu olan bu cümle bence aynı zamanda benimsenebilecek en güzel yaşam felsefesidir. çokluk yanında kaos ve karmaşa getiriyor, az olan huzur barındırıyor sanki.
bir de uzun zamandır dövme yaptırmak istiyorum bu cümleyi ama ya bir gün zengin olursam diye korkmuyorum değil.(*:swh)